Περιήγηση στην Κεντρική Τροιζηνία

Η περιήγηση της κεντρικής Τροιζηνίας ξεκινά από το περίφημο Λεμονοδάσος, το μέρος που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης πολλών διακεκριμένων λογοτεχνών.

Βρίσκεται νότια του Γαλατά και είναι μια περιοχή που είχε πάνω απο 30.000 λεμονιές, πορτοκαλιές, με διάσπαρτες ταβερνούλες και με πολλά νερά και νερόμυλους. Από ψηλά η θέα που παρουσιάζει ακόμα και σήμερα είναι πανοραμική.

Ψηλά στην κορυφή υπήρχε ένας νερόμυλος που δούλευε με τα νερά ενός καταρράκτη. Τα νερά στην αρχή προερχόταν από φυσικές πηγές και μετά από γεώτρηση. Παλιότερα ήταν τόσα πολλά που έχουν δημιουργήσει τεράστιους πωρόλιθους πολλών ετών. Κάθε 100 μέτρα συναντούσες και μια πηγή.

Το Λεμονοδάσος και τον καταρράκτη, τις δεκαετίες 60-70, επισκέπτονταν οι τουρίστες με γαϊδουράκια, που νοίκιαζαν από την Πλάκα. Οι καταπράσινες λεμονιές τον Αύγουστο, πρασινοκίτρινες όταν ήταν φορτωμένες με τους καρπούς τους και γεμάτες άνθη την άνοιξη, μοσχομύριζαν κι αποτελούσαν ιδανικό τόπο για ρομαντικούς περιπάτους...

Ένα χιλιόμετρο μετά το Λεμονοδάσος, βρίσκεται η Πλάκα, η παραλία του Λεμονοδάσους στην οποία γινόταν από πολύ παλιά το μεγάλο πανηγύρι της Παναγίας της Ελεούσας (3-4/6 ) με πολλές ορχήστρες - κλαρίνα - και τραγουδιστές, σουβλιστά αρνιά και ξεφάντωμα δυο ημερών.

Συνέχεια της Πλάκας, δεξιότερα, στα 500 περίπου μέτρα, βρίσκεται η Αλυκή, που είναι μια πολύ όμορφη παραλία με αμμουδιά μέσα και έξω η οποία καταλήγει σε μια μικρή λιμνοθάλασσα. Έχει αβαθή νερά, τα οποία έχουν μπροστά τους το νησάκι Μπούρτζι με το κάστρο του Εϊντεκ, στο οποίο μπορεί να φτάσει κάποιος κολυμπώντας. Είναι οργανωμένη, διαθέτει ομπρέλες με ξαπλώστρες, κανό και θαλάσσια ποδήλατα, με το νησάκι Μπούρτζι να παίζει το ρόλο του φυσικού λιμενοβραχίονα. Έχει γραφικές ψαροταβέρνες πάνω στη θάλασσα, κι ένα σύγχρονο ξενοδοχειακό συγκρότημα με εστιατόριο και cafe snack bar δίπλα στη θάλασσα.

Στην είσοδο, όλης της παραπάνω περιοχής, όπως ερχόμαστε από το Γαλατά, θα βρούμε το εκκλησάκι του Αγ. Σεραφείμ κτισμένο γύρω στο 1900. Στην βοήθειά του, με λιτανεία της κάρας του, προσέφευγαν οι κάτοικοι της περιοχής όταν έπεφτε στην περιοχή ακρίδα.

Ο παραλιακός δρόμος συνεχίζεται και 1 χιλιόμετρο περίπου από το Γαλατά, συναντάμε την παραλία της Μπούγιας που βρίσκεται δίπλα στον δρόμο. Η παραλία έχει ψιλό βότσαλο, άμμο και θέα στο στενό δίαυλο του Πόρου.

Ο Γαλατάς εξελίσσεται σε κέντρο παραθεριστικού τουρισμού και αποτελεί μια πολύ καλή βάση για εξορμήσεις τόσο προς τα βόρεια παράλια και την ορεινή ενδοχώρα της περιοχής, όσο και προς τα νότια παράλια της Τροιζηνίας.

Διαθέτει σημαντική τουριστική υποδομή, με αρκετά ξενοδοχεία, καταλύματα, χώρους εστίασης και διασκέδασης. Ξεχωρίζουμε τον πλακόστρωτο και όμορφα διαμορφωμένο χώρο, κατά μήκος της παραλίας για ωραίους περιπάτους στο λιμάνι, με θέα την απέναντι παραλία του Πόρου. Υπάρχουν αρκετές και καλές παραλίες κυρίως προς την νοτιοανατολική πλευρά του Γαλατά.

Ο Γαλατάς βρίσκεται απέναντι από τον Πόρο, από το οποίο τον χωρίζει ένας στενός θαλάσσιος δίαυλος, μόλις 3 λεπτά με τις βάρκες και 5 λεπτά με τα ferry boat.

Ακολουθώντας τη βόρεια παράκτια διαδρομή, 3 περίπου χιλιόμετρα μετά το Γαλατά, ο επισκέπτης κατευθύνεται προς την περιοχή του οικισμού της Μαγούλας, σε μικρή απόσταση από τον οποίο έχουν βρεθεί σημαντικά ταφικά μνημεία (θολωτοί τάφοι του 15ου - 16ου αι. π.Χ., αρχαϊκό επιτάφιο μνημείο του 6ου αι. π.Χ., γνωστό ως «Μνημείο Πραξιτέλους» κ.α.).

Επίσης σε μικρή απόσταση βρίσκονται ίχνη οχυρωμένης Μυκηναϊκής Ακρόπολης με φρουριακή χρήση κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους και θαλαμωτούς τάφους στην ευρύτερη περιοχή.

Σε μικρή απόσταση νοτιότερα βρίσκεται και ο αρχαιολογικός χώρος της Απάθειας, όπου βρέθηκε μυκηναϊκό νεκροταφείο, ελληνιστικό κτίσμα με ληνό, υπαίθριος χώρος αγροτικής λατρείας κ.α.

Συνεχίζοντας τον δρόμο μας θα περάσουμε από την περιοχή που βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγιάς Σωτήρας με τις λιγοστές όμορφες αγροτικές κατοικίες, πνιγμένες στο πράσινο και με εκπληκτική θέα το Νεώριο του Πόρου.

Στη συνέχεια περνάμε από τις εγκαταστάσεις του έρημου, σήμερα, ξενοδοχειακού συγκροτήματος Stella Maris, το οποίο πριν από 20 περίπου χρόνια ήταν από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της ανατολικής Πελοποννήσου.

Συνεχίζοντας την περιήγησή του, ο επισκέπτης περνά από τη θέση "Τομπάζη", τον πολύ μικρό όρμο "Δρεπάνι" και φτάνει στο γραφικό οικισμό του Αγίου Γεωργίου, απ’ όπου στη διασταύρωση της Τροιζήνας μπορεί, είτε να κατευθυνθεί αριστερά με παρακαμπτήριο δρόμο στον οικισμό της Τροιζήνας και στον παρακείμενο αρχαιολογικό χώρο, είτε κάνοντας δεξιά να κατευθυνθεί προς τον παραθαλάσσιο όρμο Βίδι και προς τις παραλίες του κλειστού ασφαλούς όρμου του.

Η Τροιζήνα είναι ένα από τα πιο ιστορικά και παραδοσιακά χωριά της Ελλάδας και κάθε γωνία της έχει να σου διηγηθεί ιστορίες από τα αρχαία χρόνια έως και τα χρόνια της πρόσφατης ιστορίας. Υπήρξε ο τόπος που έγινε η Γ' Εθνοσυνέλευση των ελεύθερων περιοχών της Ελλάδος το 1827 και αποτελεί γενέτειρα (1796) του αγωνιστή της Επανάστασης και μετέπειτα Πρωθυπουργού (1849-1854) Αντωνίου Κριεζή.

H παλαιότερη ονομασία της Τροιζήνας ήταν "Δαμαλάς", ενώ κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Φορβάντιο.

Καταπράσινη, στη βορειοανατολική πλευρά της Πελοποννήσου σκαρφαλωμένη στους πρόποδες των Αδέρων, ατενίζει τον κάμπο της Τροιζηνίας, τη χερσόνησο των Μεθάνων και τον Αργοσαρωνικό κόλπο.

Στην πλατεία του χωριού υπάρχει η Εκκλησία του Αγίου Λεωνίδη και πιο πάνω ο ενοριακός Ναός του Αγίου Νικολάου. Πάνω από το χωριό βρίσκεται η παλαιά Ιερά Μονή του Αγίου Δημητρίου και η Ιερά Μονή της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου. Διακόσια μέτρα μετά το Μοναστήρι της Κεχαριτωμένης, ο δρόμος έχει πινακίδα που μας οδηγεί στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, κτίσμα του 1870, από το οποίο ξεκινά καλό μονοπάτι που μετά από 700 περίπου μέτρα μας οδηγεί στο μικρό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, μέσα σε ένα πολύ όμορφο φυσικό περιβάλλον.

Από την πλατεία του χωριού ξεκινά το ταξίδι στο χρόνο για τις Αρχαιότητες της Αρχαίας Τροιζήνας και το γραφικό Διαβολογέφυρο, μια απόκρημνη περιοχή με άγρια ομορφιά που βρίσκεται πάνω από το χωριό της Τροιζήνας. Πρόκειται για μια πανέμορφη χαράδρα με πλούσια βλάστηση, γεμάτη από πικροδάφνες, αιωνόβια δέντρα και πλατάνια. Στο βάθος της τρέχει ένα μικρό ποτάμι, που κατεβαίνει από τα βουνά δημιουργώντας σε ορισμένα σημεία του μικρές λίμνες με παγωμένο πεντακάθαρο νερό ανάμεσα σε τεράστια βράχια. Μικροί καταράκτες κυλούν σε λειασμένα βράχια. Καβουράκια, πεταλούδες και πολύχρωμα έντομα ξεπηδούν από παντού.

Επίσης, από την Τροιζήνα θα μπορούσε να κατευθυνθεί κανείς οδικά και προς τη σχεδόν ακατοίκητη οροσειρά των Αδερών η οποία υπόσχεται μοναδικές διαδρομές και μια εξαιρετική θέα προς το Σαρωνικό.

Βορειοδυτικά του χωριού της Τροιζήνας, βρίσκονται οι πιο σημαντικές αρχαιότητες της περιοχής της Τροιζηνίας. Από αυτές σημειώνονται εδώ τα εξαίρετα και ασφαλή τείχη της, από τα οποία σώζονται μόνο κάποια τμήματά τους, διάσπαρτα στους αγρούς, οι δυο τετράγωνοι πύργοι τους, ο Ναός της Κατασκοπείας Αφροδίτης στη θέση των ερειπίων της χριστιανικής παλαιάς Επισκοπής, το Ιερό του Ιππολύτου, το Ασκληπιείο, η Αγορά, το Ιερό του Λυτηρίου Πανός, ο τάφος του Πιτθέα, και οι χώροι λατρείας της Αθηνάς, του Ποσειδώνα και της Δήμητρας.

Όπως ερχόμαστε από το Γαλατά, μετά τον οικισμό του Αγίου Γεωργίου, παραθαλάσσια υπάρχει ο γραφικός όρμος "Βίδι" που στους παλιούς χρόνους εθεωρείτο ότι ήταν το επήνειο της Τροιζήνας και ονομαζόταν λιμάνι του Πώγωνα (εκεί κατέπλευσε ένα μέρος του Ελληνικού στόλου πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας). Σήμερα, όλη η περιοχή αποτελεί χαρακτηρισμένο αρχαιολογικό χώρο.

Μόλις φθάσουμε στο Βίδι, λίγο πριν το γεφυράκι στα δεξιά μας, υπάρχει η Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου και αμέσως μετά, στα δεξιά μας, ένα μεγάλο ερειπωμένο κτίριο, παλαιό ξυλουργικό εργοστάσιο το οποίο αρχικά λειτούργησε ως ελαιοτριβείο, δείγμα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του 1ου μισού του 20ου αιώνα. Ο δρόμος που περνά μπροστά του, διασχίζει την ενδοχώρα της περιοχής και καταλήγει στην Τακτικούπολη.

Η παράκτια ζώνη, από το Βίδι μέχρι τη χερσόνησο των Μεθάνων, έχει θαυμάσιες παραλίες. Μετά από 4 περίπου χλμ. καταλήγουμε στον όρμο του Αγίου Νικολάου που έχει μία μικρή παραλία και το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στην άκρη του. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει εδώ για την Ακτή της Αγάπης, που βρίσκεται και σε τουριστική ανάπτυξη.

Γυρίζοντας πίσω, αν ο επισκέπτης συνεχίσει στη διασταύρωση της Τροιζήνας ευθεία, όπως έρχεται από το Γαλατά, τότε ακολουθεί τον εθνικό δρόμο που οδηγεί στον οικισμό του Αγίου Κωνσταντίνου, γνωστό παλαιότερα ως "Πασάς", που ήταν το διοικητικό κέντρο της περιοχής επί Τουρκοκρατίας.

Μετά τον Αγίο Κωνσταντίνο φθάνουμε στη διασταύρωση των Αγίων Αποστόλων, στην οποία, δεξιά οδεύουμε για τη χερσόνησο των Μεθάνων σε 10 περίπου χλμ., και αριστερά συνεχίζουμε την Εθνική Οδό που οδηγεί στην βορειοδυτική Τροιζηνία και συνεχίζει για την Αθήνα.

Στη διασταύρωση των Αγίων Αποστόλων, κάνοντας δεξιά, μετά περίπου από 1 χλμ., φθάνουμε στο κοντινό οικισμό της Μεταμόρφωσης (Βαλαριό), πάνω από την ομώνυμη παραλία της, που επίσης συγκεντρώνει σημαντικό παραθεριστικό ενδιαφέρον το καλοκαίρι.

Συνεχίζοντας το δρόμο προς τη χερσόνησο των Μεθάνων, μετά τη Μεταμόρφωση, συναντάμε τον ιστορικό οικισμό της Τακτικούπολης, γνωστό παλαιότερα ως "Δάρα", που συνδέεται με σημαντικά γεγονότα της Επανάστασης του Γένους (χώρος ανασύνταξης των επαναστατικών δυνάμεων από το στρατηγό Φαβιέρο), απέναντι από το Κάστρο του Φαβιέρου και λίγο πριν το στενό που οδηγεί στα Μέθανα.

Αν στη διασταύρωση των Αγίων Αποστόλων κάνουμε αριστερά και συνεχίσουμε στον εθνικό δρόμο, έχοντας δεξιά μας τον υδροβιότοπο της Ψήφτας, τότε μετά περίπου από 1 χλμ., στρίβουμε δεξιά και κινούμαστε παράλληλα με την παραλία και τη βόρεια πλευρά της λίμνης με κατεύθυνση τη Μεταμόρφωση και την Τακτικούπολη. Αφού περάσουμε το γεφυράκι, στο κανάλι της Ψήφτας, και τη διασταύρωση προς τη Μεταμόρφωση, συναντάμε τη μεγάλη βοτσαλωτή και αμμώδη παραλία της Μεταμόρφωσης, που ονομάζεται Μελίσσι. Μέσα στην θάλασσα, μπροστά στην παραλία της Μεταμόρφωσης, βρίσκεται "βυθισμένη πολιτεία" των Ρωμαϊκών χρόνων, που υπολογίζεται ότι είχε έως και 70.000 κατοίκους, στην οποία διακρίνονται στοιχεία τοιχοποιίας και σπαράγματα ρωμαϊκών αγγείων.

Συνεχίζουμε παραλιακά και μετά από λίγο συναντάμε την αμμώδη παραλία της Δάρδιζας, τη μεγαλύτερη από όλες τις παραλίες που θα συναντήσουμε. Σε ένα σημείο της είναι οργανωμένη και διαθέτει beach volley.

Μετά τη Δάρδιζα θα συναντήσουμε μια ειδυλλιακή παραλία, με έναν κολπίσκο, το λιμανάκι της Ξηρολίμνης, στο οποίο υπάρχουν λίγες ψαρόβαρκες και αποτελεί ιδανικό τόπο για κολύμπι και ψάρεμα.

Συνεχίζοντας θα περάσουμε διαδοχικά από μία ερημική βοτσαλωτή παραλία και από έναν άλλο γραφικό κολπίσκο με ένα βράχο μέσα στη θάλασσα που χωρίζει την παραλία στα δύο.

Τέλος, συνεχίζοντας στον παραλιακό δρόμο περνάμε από άλλη μία βοτσαλωτή παραλία και μετά από λίγο καταλήγουμε στο λιμανάκι του Αγίου Νικολάου με το ομώνυμο παλαιό εκκλησάκι του (1900).

Στο σημείο αυτό ο δρόμος ανηφορίζει προς Τακτικούπολη και μας οδηγεί στο Στενό της χερσονήσου των Μεθάνων.