Ένα χιλιόμετρο μετά το Λεμονοδάσος, βρίσκεται η Πλάκα, η παραλία του Λεμονοδάσους, με άμμο και ψιλό βότσαλο, που βρίσκεται απέναντι από τον Πόρο.

Συνέχεια της Πλάκας, δεξιότερα, στα 500 περίπου μέτρα, βρίσκεται η Αλυκή, που είναι μια πολύ όμορφη παραλία με αμμουδιά μέσα και έξω η οποία καταλήγει σε μια μικρή λιμνοθάλασσα. Έχει αβαθή νερά, τα οποία έχουν μπροστά τους το νησάκι Μπούρτζι με το κάστρο του Εϊντεκ, στο οποίο μπορεί να φτάσει κάποιος κολυμπώντας. Είναι οργανωμένη, διαθέτει ομπρέλες με ξαπλώστρες, κανό και θαλάσσια ποδήλατα, με το νησάκι Μπούρτζι να παίζει το ρόλο του φυσικού λιμενοβραχίονα. Έχει γραφικές ψαροταβέρνες πάνω στη θάλασσα, κι ένα σύγχρονο ξενοδοχειακό συγκρότημα με εστιατόριο και cafe snack bar δίπλα στη θάλασσα.

Ο παραλιακός δρόμος συνεχίζεται και 1 χιλιόμετρο περίπου από το Γαλατά, συναντάμε την παραλία της Μπούγιας που βρίσκεται δίπλα στον δρόμο. Η παραλία έχει ψιλό βότσαλο, άμμο και θέα στο στενό δίαυλο του Πόρου.

Στη συνέχεια ο Γαλατάς που βρίσκεται απέναντι από τον Πόρο, από το οποίο τον χωρίζει ένας στενός θαλάσσιος δίαυλος, μόλις 3 λεπτά με τις βάρκες και 5 λεπτά με τα ferry boat.

Συνεχίζοντας τον δρόμο μας θα περάσουμε από την περιοχή που βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγιάς Σωτήρας με τις λιγοστές όμορφες αγροτικές κατοικίες, πνιγμένες στο πράσινο και με εκπληκτική θέα το Νεώριο του Πόρου.

Στη συνέχεια περνάμε από τις εγκαταστάσεις του έρημου, σήμερα, ξενοδοχειακού συγκροτήματος Stella Maris, το οποίο πριν από 20 περίπου χρόνια ήταν από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της ανατολικής Πελοποννήσου. Σχετικά είναι καλύτερη παραλία, δυτικά του Γαλατά.

Συνεχίζοντας την περιήγησή του, ο επισκέπτης περνά από τη θέση "Τομπάζη", τον πολύ μικρό όρμο "Δρεπάνι" και φτάνει στο γραφικό οικισμό του Αγίου Γεωργίου, απ’ όπου στη διασταύρωση της Τροιζήνας μπορεί, είτε να κατευθυνθεί αριστερά με παρακαμπτήριο δρόμο στον οικισμό της Τροιζήνας και στον παρακείμενο αρχαιολογικό χώρο, είτε κάνοντας δεξιά να κατευθυνθεί προς τον παραθαλάσσιο όρμο "Βίδι" και προς τις παραλίες του κλειστού ασφαλούς όρμου του.

Το "Βίδι" στους παλιούς χρόνους εθεωρείτο ότι ήταν το επήνειο της Τροιζήνας και ονομαζόταν λιμάνι του Πώγωνα (εκεί κατέπλευσε ένα μέρος του Ελληνικού στόλου πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας). Σήμερα, όλη η περιοχή αποτελεί χαρακτηρισμένο αρχαιολογικό χώρο.

Η παράκτια ζώνη, από το Βίδι μέχρι τη χερσόνησο των Μεθάνων, έχει θαυμάσιες παραλίες. Μετά από 4 περίπου χλμ. καταλήγουμε στον όρμο του Αγίου Νικολάου που έχει μία μικρή παραλία και το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στην άκρη του. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει εδώ για την Ακτή της Αγάπης, που βρίσκεται και σε τουριστική ανάπτυξη.

Μετά τη διασταύρωση της Τροιζήνας ακολουθούμε τον Εθνικό δρόμο και 2 χλμ. πιο κάτω, στη διασταύρωση των Αγίων Αποστόλων, κάνουμε αριστερά και συνεχίσουμε έχοντας δεξιά μας τον υδροβιότοπο της Ψήφτας. Μετά περίπου από 1 χλμ., στρίβουμε δεξιά και κινούμαστε παράλληλα με την παραλία και τη βόρεια πλευρά της λίμνης με κατεύθυνση τη Μεταμόρφωση και την Τακτικούπολη. Αφού περάσουμε το γεφυράκι, στο κανάλι της Ψήφτας, και τη διασταύρωση προς τη Μεταμόρφωση, συναντάμε τη μεγάλη βοτσαλωτή και αμμώδη παραλία της Μεταμόρφωσης, που ονομάζεται Μελίσσι. Μέσα στην θάλασσα, μπροστά στην παραλία της Μεταμόρφωσης, βρίσκεται "βυθισμένη πολιτεία" των Ρωμαϊκών χρόνων, που υπολογίζεται ότι είχε έως και 70.000 κατοίκους, στην οποία διακρίνονται στοιχεία τοιχοποιίας και σπαράγματα ρωμαϊκών αγγείων.

Συνεχίζουμε παραλιακά και μετά από λίγο συναντάμε την αμμώδη παραλία της Δάρδιζας, τη μεγαλύτερη από όλες τις παραλίες που θα συναντήσουμε. Σε ένα σημείο της είναι οργανωμένη και διαθέτει beach volley.

Μετά τη Δάρδιζα θα συναντήσουμε μια ειδυλλιακή παραλία, με έναν κολπίσκο, το λιμανάκι της Ξηρολίμνης, στο οποίο υπάρχουν λίγες ψαρόβαρκες και αποτελεί ιδανικό τόπο για κολύμπι και ψάρεμα.

Συνεχίζοντας θα περάσουμε διαδοχικά από μία ερημική βοτσαλωτή παραλία και από έναν άλλο γραφικό κολπίσκο με ένα βράχο μέσα στη θάλασσα που χωρίζει την παραλία στα δύο.

Τέλος, συνεχίζοντας στον παραλιακό δρόμο περνάμε από άλλη μία βοτσαλωτή παραλία και μετά από λίγο καταλήγουμε στο λιμανάκι του Αγίου Νικολάου με το ομώνυμο παλαιό εκκλησάκι του (1900).

Στο σημείο αυτό ο δρόμος ανηφορίζει προς Τακτικούπολη και μας οδηγεί στο Στενό της χερσονήσου των Μεθάνων.