Ο Δήμος Τροιζηνίας-Μεθάνων είναι μια κατεξοχήν
ημιορεινή περιοχή και το ανάγλυφό της
ακολουθεί μια διάταξη υψομετρικής μείωσης
από δυτικά προς ανατολικά. Πιο συγκεκριμένα,
οι ορεινοί όγκοι δίνουν την αίσθηση ενός
φυσικού «φράγματος» προς την υπόλοιπη
Αργολίδα, γεγονός που συνέβαλε και στη διοικητική απόσπαση της
περιοχής από την Αργολίδα και στην ένταξή της στο Νομό
Αττικής.
Υψηλότερος ορεινός όγκος είναι το
Ορθολίθι (1.103μ.), που κυριαρχεί στη βόρεια-
βορειοκεντρική περιοχή, μεταξύ της Δρυόπης,
του Άνω Φαναρίου, των Ζερβαίικων και της
Χώρας.
Δυτικά του Ορθολιθίου, στα σύνορα
με το νομό Αργολίδας, σχηματίζεται η μικρή
πεδινή λεκάνη του Καρατζά και νοτιότερα -
νοτιοκεντρικά το ανάγλυφο ακολουθεί και πάλι
διάταξη ανόδου, φθάνοντας τα 642 μ. νοτιοδυτικά της Τροιζήνας.
Στις νοτιότερες περιοχές του Δήμου υψώνεται ο όγκος του όρους Αδέρες, που φθάνει τα 726μ. νότια του Γαλατά.
Η παράκτια περιοχή
είναι γενικά χαμηλού υψομέτρου έως ημιορεινή και η μεγαλύτερη
πεδινή έκταση είναι αυτή που σχηματίζεται μεταξύ Τακτικούπολης,
Ψήφτας, Σκαπετίου, Τροιζήνας, Γαλατά, Αγίου Γεωργίου και Βιδίου.
Η ίδια η χερσόνησος των Μεθάνων αποτελεί έναν ορεινό όγκο με υψηλότερο σημείο του την κορυφή της Χελώνας που έχει υψόμετρο 740μ.
Στη χερσόνησο των Μεθάνων η μορφολογία του εδάφους παρουσιάζει ανάγλυφα την ηφαιστειογενή προέλευση της χερσονήσου. Αυτή η φυσιολογία του εδάφους βοήθησε στο να δημιουργηθεί στην περιοχή της χερσονήσου ένα πολύ όμορφο καταπράσινο περιβάλλον, ανάμεσα στους λόφους, στις κοιλάδες και στα χαμηλά οροπέδια της.
Στη χερσόνησο υπάρχουν περίπου 30 ηφαιστειακοί δόμοι και η τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα έγινε υποθαλάσσια το 1700 στο βόρειο μέρος μπροστά από τα Μέθανα. Το Ηφαίστειο των Μεθάνων χαρακτηρίζεται ως ενεργό ηφαίστειο, βρίσκεται στο δυτικό άκρο του ηφαιστειακού τόξου του Νοτίου Αιγαίου με σημαντικό γεωθερμικό δυναμικό και καθιστά τα Μέθανα πολύ σημαντικό προορισμό για γεωλογική έρευνα.
Οι ακτές του Δήμου Τροιζηνίας-Μεθάνων, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες
απότομες διαμορφώσεις στα βόρεια, είναι γενικά χαμηλές,
προσβάσιμες και κατάλληλες για την ανάπτυξη παραθεριστικού
τουρισμού.
Σημαντικότερα τοπογραφικά της στοιχεία αποτελούν
ο μεγάλος Κόλπος των Μεθάνων δυτικά της Χερσονήσου των Μεθάνων, ο στενός ισθμός που συνδέει την περιοχή της Τροιζηνίας με τη χερσόνησο των Μεθάνων (περιοχή Τακτικούπολης), ο ασφαλής κόλπος
του Μεγάλου Νεωρίου, που σχηματίζεται μεταξύ των ακτών των
Δήμων Τροιζηνίας-Μεθάνων και του Πόρου και ο στενός πορθμός του Γαλατά, που
χωρίζει τη χερσαία Τροιζηνία από τον Πόρο.
Το υδρογραφικό σύστημα δεν περιλαμβάνει μεγάλους ποταμούς,
αλλά μόνο χειμάρρους. Κυριότερος ποτάμιος
άξονας είναι ο Γεφυραίος (αρχ. Χρυσορώας ή
Χρυσορόων).
Ο ποταμός ξεκινά από τον ορεινό όγκο
των Αδερών και καλύπτει μια λεκάνη απορροής
41 τ.χλμ. περίπου, η οποία έχει ανώτερο
υψόμετρο στα 700μ. και το μεγαλύτερο μέρος
της (52%) βρίσκεται σε χαμηλά υψόμετρα έως
200μ. Ο ποταμός αυτός αποτελεί άξονα ενός
ενδιαφέροντος οικοσυστήματος, καθώς και
συντελεστή δημιουργίας, με αποθέσεις ιλύος,
του υγροβιότοπου της Ψήφτας.
Η Ψήφτα, ένας από τους λιγοστούς υγροτόπους της νότιας Ελλάδας, είναι μια ρηχή λιμνοθάλασσα με πλούσιους καλαμιώνες και βάλτους που συνήθως το χειμώνα πλημμυρίζει ενώ το καλοκαίρι η επιφάνειά της κατεβαίνει, δημιουργώντας αλίπεδα και χαμηλή αλοφυτική βλάστηση.
|
