Αμέσως μετά την έναρξη της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821, οι κάτοικοι της περιοχής Τροιζηνίας, που πολλοί από αυτούς είχαν μυηθεί στη Φιλική Εταιρία, ξεσηκώθηκαν σαν ένα σώμα κατά του κατακτητή και ενώθηκαν με τους υπόλοιπους επαναστατημένους Έλληνες, προσφέροντας όσες δυνάμεις είχαν.

Οι κάτοικοι της Τροιζήνας πήραν ενεργά μέρος στην εθνεγερσία του 1821 και η ευρύτερη περιοχή έγινε επανειλημμένα θέατρο συγκρούσεων και ευρέων στρατιωτικών μετακινήσεων, ιδίως μετά την επίθεση των Τουρκο-αιγυπτίων του Ιμπραήμ.

Η Τροιζηνία απελευθερώθηκε νωρίς χάρις στον Επίσκοπο Δαμαλά Ιωνά αλλά και στους οπλαρχηγούς Χριστόδουλο και Γεώργιο Μερτίκα, καθώς και στον Γεώργιο Κριεζή, που έδωσαν το σύνθημα της Επανάστασης στις αρχές Απριλίου του 1821.

Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει εδώ στο έργο του φιλέλληνα Γάλλου στρατηγού Φαβιέρου, που δημιούργησε οχυρές θέσεις κοντά στον ισθμό των Μεθάνων και συνέβαλε στη μετατροπή των μάλλον άτακτων επαναστατικών ελληνικών δυνάμεων σε τακτικό στρατό.

Στην Τροιζηνία έδρασε και ο φιλέλληνας Ιωσήφ Αμπάτης, γενναίος πολεμιστής από το Βονιφάτιο της Κορσικής, κεφαλλονίτικης καταγωγής, στρατιωτικός, που εντάχθηκε στο στρατό του Φαβιέρου.

Μετά τον Αγώνα παρέμεινε στην Ελλάδα και έφτασε μέχρι του βαθμού του Συνταγματάρχη. Το Ελληνικό κράτος βοήθησε τον Αμπάτη να αγοράσει μια μεγάλη έκταση στην Καλλονή Τροιζηνίας για την προσφορά του στην Ελλάδα.

Εξαίρετος ναυμάχος της Επανάστασης του '21 ήταν και ο Αναγνώστης Δαμαλίτης από την Τροιζήνα, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ύδρα.

Το πρώτο ελεύθερο Πάσχα γιορτάσθηκε επίσημα το 1826 στην Τροιζήνα με τέτοια κατάνυξη και λαμπρότητα, που ο Νικόλαος Δραγούμης γραμματέας στην Γ Εθνοσυνέλευση, έμεινε καταγοητευμένος και γράφει σχετικά για αυτό:

"... Παρέστημεν εις την ιεράν μυσταγωγίαν εν τω αγροτικώ ναώ του χωρίου...ο ιερεύς ανυψώσας προς τον oυρανόν τους οφθαλμούς, ηυχήθη υπέρ των κατά ξηράν και θάλασσαν μαχομένων ...και είδα καταρρέοντα τα δάκρυα του περιεστώτος λαού ..."

Και αναφερόμενος στην προετοιμασία για το ψήσιμο των αρνιών: " ... η κνίσσα του οπτωμένου οβελίου αμνού, ουρανόν ίκε ελισσομένη περί καπνώ και διωκομένη υπό αύρας ζεφυρίτιδος, έκνιζε τους λαιμαργούντας ημών οσφρητήρας ..."